In diverse rapporten wordt op de lange termijn een grote potentie voor 3D printen ingeschat. Van complexe producten die in kleine aantallen en sterk klantspecifiek moeten worden geproduceerd zou 3D printing in 2025 tussen de 30% en 50% voor haar rekening kunnen nemen. Op de korte termijn zullen de implementaties
echter nog beperkt zijn. Een belangrijke ondersteunende technologie zal 3D scanning zijn. Om producten te kunnen produceren waarvan geen gedetailleerde digitale tekeningen bestaan, is het nodig om dergelijke
tekeningen te kunnen genereren door een driedimensionale scan te maken.

Het bovenstaande betekent dat er potentie is voor onderdelen van kapitaalgoederen die op termijn via 3D printen geproduceerd moeten kunnen worden. Uit een survey van PWC blijkt dat 57% van de fabrikanten denkt dat deze technologie ingezet zal worden voor de productie van “after-market parts”, en zelfs 70% denkt aan inzet
voor “obsolete parts”: onderdelen die niet meer regulier geproduceerd worden door de leverancier, en waarvoor nu forse voorraden worden aangelegd middels een “last time buy” om de resterende gebruiksperiode tot het einde van de levenscyclus mee te kunnen overbruggen.

Maar is het zo veelbelovend? En maakt 3D printen de belofte waar? Een artikel over de mogelijkheden en onmogelijkheden van 3D printen.

“Er is nog veel te winnen op het gebied van last time buy. Een enorme voorraad wordt dan aangeschaft om soms tot nog wel 10 jaar lang aan de vraag van onderdelen te voldoen.”